مرور خاطرات شیرین فایده ای ندارد، الان چه نموده ایم؟ ، مشهد را با هیچ جا عوض نمی کنم - وبلاگ دلگرمی

به گزارش وبلاگ دلگرمی، بازیکن اسبق تیم ملی فوتبال ایران می گوید درباره علی کفاشیان و بازگشت دوباره به فدراسیون فوتبال نمی توان نظری داد.

به گزارش وبلاگ دلگرمی ، خداداد عزیزی، حماسه ساز ملبورن، غزال تیزپای آسیا به تازگی 49 ساله شده است. اصلا به آن صورتش نمی آید که در آستانه 50 سالگی است اما در همین سن و سال هنوز همان سبک و سیاق قبلی را دارد؛ انتقاد در کنار شوخ طبعی. ماحصل گفت و گو با حماسه ساز ملبورن به توضیح زیر است:

-به تازگی 49 ساله شده اید. سن و سالتان را دوست دارید؟

*ای بابا، چه بگویم. پیر شدن که راضیی ندارد. اما دل آدم باید جوان باشد. عمر به یک چشم هم زدن می گذرد و خودمان هم نمی فهمیم چطور آن را هدر دادیم. ولی تا دلتان بخواهد پیغام تبریک گرفتم و راضیم بابت اینکه همه به فکر من هستند و من را فراموش ننموده اند. اما به هر حال بالا رفتن سن یک مسئله ناراحت نماینده است. عمرمان همینطور هدر رفت.

-اولا مگر می گردد کسی شما را فراموش کند دوما اما شما که دیگر نباید حرف هدر رفتن عمر را بزنید. یکی از عظیم ترین فوتبالیست های تاریخ فوتبال این کشور هستید و محبوبیت زیادی بین مردم دارید.

نوستالژی:

دایی و مهدوی کیا جزو تأثیر گزار ترین لژیونرهای آسیا در اروپا

*فوتبال فقط یک بخش از زندگی است. شما هر چقدر پیروزیت و ثروت داشته باشید باز هم حسرت عمر و جوانی گذشته تان را می خورید و با خودتان می گویید کاش به گذشته برمی گشتم. جوانی واقعا گوهر نابی است. یاد روزهای جوانی بخیر. الان فقط باید بنشینم بچه هایم را نصحیت کنم که از عمرشان استفاده نمایند.

-این روزها همه از خاطرات قدیمی هم می گویند و بازار مصاحبه داغ است چون 22 سال از ملاقات تاریخی ایران و آمریکا می گذرد. سال های زیادی از آن موقع گذشته. به نظر شما در این مدت چه بر سر فوتبال ایران گذشت.

*بله درست است، الان همه از خاطرات شیرین می گویند اما چه فایده؟ الان چه نموده ایم؟ فوتبال ما به کجا رسیده است؟ الان به تیم ملی فوتبال ایران نگاه بیندازید. تیمی که دو تا باخت پشت سر هم آورده پیروز است؟ این از تیم ملی، آن هم از قرارداد ویلموتس. آن هم از کی روش. این هم از من. این هم از شما!

فوتبال ما سال هاست چرخه معیوبی دارد. گاهی اوقات در راستا درست افتاده اما به سرعت منحرف شده.

-خبر بازگشت کفاشیان به فدراسیون فوتبال هم حسابی باعث شکل دریافت نقدها زیادی شده است.

*بله، من هم شنیده ام. من نمی توانم دراینباره حرف بزنم چون فکر کنم هنوز چیزی قطعی نشده است. فوتبال ما به اندازه کافی مشکل دارد.

-الان بحث بر سر این است وقتی ما اسطوره هایی مثل علی دایی و یا مهدوی کیا داریم چرا نباید یکی از آنها را به عنوان رییس در فدراسیون ببینیم.

*این حرف دل همه ما فوتبالی هاست. هزار بار گفته ایم، اصلا یک میلیون بار گفته ایم، علی دایی باید رییس AFC گردد. مهدی (مهدوی کیا) هم همین طور. اما کیست که قدر اینها را بداند.

-شما اگر شرایطش را داشتید دوست دارید بر مسند ریاست فدراسیون فوتبال بنشینید؟

*خودتان می گویید اگر شرایطش را داشتید. خب ندارم. هیچکدام از شرایط را ندارم. ولی بقیه تا دلتان بخواهد دارند. بگذارید آنها بروند رییس فدراسیون فوتبال شوند! من همین جا سر خانه و زندگی ام در مشهد نشسته ام.

-با توجه به موقعیتی که داشتید می توانستید هر جای دیگری در این جهان زندگی کنید، چرا فقط مشهد؟!

*اینجا خانه و زندگی ام است. مشهد را با هیچ جا عوض نمی کنم. نه آمریکا، نه آلمان و نه هیچ جای دیگری. دلم اینجا خوش است. تهران که هیچ، من بلند شوم بروم آمریکا زندگی کنم چکار. اینجا کنار خانواده ام هستم و مدام هم به پدرم سر میزنم. بعدازظهر وقتی از خواب بلند می شوم اولین کاری که انجام می دهم می روم به پدرم سر می زنم.

-وارد کار مربی گری نمی شوید؟

*دست روی دلم نگذارید. خیر ندیدم. نسل ما سوخت. حتی همان علی دایی سوخت. همگی سوختیم و کسی دلش به حال ما نسوخت. دور دور دلال هاست. گیر یک چرخه باطل افتاده ایم. شرایط برای ما مهیا نیست. اصلا ولش کنید. مربی گری در فوتبال به چه درد من میخورد؟!

-آرزویی برای خداداد عزیزی مانده؟

*بله که مانده، گفتم 50 ساله شده ام، نگفتم که 90 ساله هستم. آرزوی سلامتی و عاقبت بخیری برای همه و به خصوص برای بچه هایم دارم. آنها سالم و راضی باشند، انگار من سالم و راضی هستم. بچه هایم هم به خودم رفته اند. هیچ چیز جز عاقبت بخیری شان نمی خواهم.